Hoe de soepelheid uit onze reis verdwijnt...

Daar zijn we weer :)

Bij deze een officiele goedenacht uit Istanbul! Net als in Boekarest en Sofia is het hier een uur later dan in NL. Hoe laat dat momenteel precies is weet ik niet aangezien alle computers hier een andere tijd aangeven en ik geen mobiel meer heb om de tijd te checken (de ironie). Wel heb ik een uilenketting met klokje gekocht in Sofia, maar die ligt boven... Kortom: ik leef even zonder tijd. Ook wel eens fijn. Een ander voordeel van het niet meer hebben van een telefoon is dat je ook niet telkens hoeft te denken: oh voorzichtig zijn, dalijk ben ik em kwijt. Ook merk ik nu pas hoe veel ik eigenlijk op mn telefoon keek, gewoon om te checken of ik smsjes had, hoe laat het was, of gewoon uit automatisme. Wel goed om daar nu even van af te kicken denk ik.

Goed, de titel van het verslag geeft weer hoe ik het reizen vannacht en vandaag ervaren heb. Dit was bij uitstek de ergste treinreis die we tot nu toe gehad hebben. We hadden gisteravond om 18.55u moeten vertrekken vanuit Sofia. Daar stond een heel klein treinstel klaar, en gezellig wat andere Nederlandse backpackers. Onze trein vertrok uiteindelijk om 20.00u. Het eerste uur vertraging was binnen. We hadden vanochtend om 06.55u moeten arriveren in Istanbul. Dit werd iets later... Toen we vanochtend wakker werden rond 8u, bleek dat we toen pas bij de grensovergang naar Turkije waren. We moesten allemaal de trein uit en we bleken een visum te moeten kopen om Turkije in te mogen. Dit was 15euro per persoon, maar uiteraard hadden Jolien en ik geen contant geld bij ons. En het baliemannetje vertelde ons dat we niet konden pinnen. Op de vraag hoe we dan nu moesten betalen, haalde hij zn schouders op. Fijn.
Ik hoorde dat er NL'ers in de rij stonden, dus ik ben brutaal op ze afgestapt met de vraag of we die 15euro van hen konden lenen. Gelukkig hebben ze ons geholpen en moet ik nu vooral niet vergeten om het geld naar ze over te maken als ik weer thuis ben... Het hele grensgebeuren heeft in totaal zo'n 1.5u geduurd, daar stonden we dan in de regen buiten. We hadden verder ook geen geld om ontbijt te kopen of wat dan ook, dus dat hebben we maar gedaan van droge kaakjes. Ik heb er welgeteld 6 op.
Toen de hele meute weer terug in de trein zat nog een ticketcontrole en paspoortcontrole en toen nog even lekker in slaap gevallen (dit keer hadden we bedjes!). Rond 12u werd ik weer wakker en het was zo ontzettend warm! Toen ik het raam open zette keek mn buurman niet erg blij. Ik denk deels omdat ie de hele reis al niet zo blij keek, en deels omdat hij de volle wind in zn gezicht kreeg en hij het geen probleem vindt om zachtjes dood te gaan van de hitte.
Goed, ik heb toen wat amandelen gegeten die ik nog over had van de markt in Sofia en verder heb ik maar in het gangetje uit het raam gehangen om wat warme wind op te vangen. Toen ik terug in de coupe kwam, was het raam weer dicht. Dat heb ik vervolgens weer open gezet met de uitleg dat ik anders de treinreis niet zou overleven en gelukkig waren Jolien en buurman Matt uit Australie het met me eens. Het raam ging dus weer open.

We zijn uiteindelijk met een vertraging van 8 uur (ACHT UUR) gearriveerd op station Istanbul. Voor het eerst had ik er geen problemen mee om mn backpack op mn rug te hijsen en een stuk te gaan lopen. Ware het niet dat het Zo Ontzettend Warm was. Op station afscheid genomen van een gast uit de coupe naast ons waar we een poos mee hebben gekletst en Matt is met ons meegegaan naar het hostel, aangezien hij er nog geen had. We hebben een overvolle tram gepakt (mensen waren niet zo blij aangezien we ruimte voor 2 innamen met onze gigantische tassen) en vervolgens een half uur gezocht naar het hostel. Achteraf is het zo logisch, maar op de een of andere manier lopen we altijd eerst 3x verkeerd.
Bij het hostel ingecheckt en toen we aankwamen op onze kamer werd ik zo blij. We moesten naar de vijfde verdieping en onze kamer grenst aan een groot balkon met prachtig uitzicht op zee! Wauw. Naast dat balkon is nog een terras dat bij het hostel hoort, heel knus. We hebben gedoucht (erg fijn na 2 nachten in en trein te hebben geslapen en dus niet gedoucht te hebben) en zijn toen neergeploft bij het restaurant van het hostel, zeer hongerig. Matt plofte later ook naast ons neer en we hebben lekker gegeten. Groentesoep vooraf en spaghetti bolognese. Niet echt typisch turks, maar daar hebben we nog een paar dagen de tijd voor... Na het eten zijn we gaan lopen en we kwamen uit bij het water met heel mooi uitzicht. Overal stonden mannen te vissen en zaten mensen te schaken en het was zo sfeervol op straat! Ons hostel is trouwens op 3min lopen van de blauwe moskee (de meest toeristische moskee in Istanbul) en de minaretten torenen overal bovenuit. In een winkeltje heb ik gepraat met een verkoper die me vertelde dat ze nu in de vastentijd zitten. Overdag dus niks eten en drinken, tussen zonsondergang en zonsopgang mag dat wel. Dat was ook de reden dat het ontzettend druk op straat was, iedereen was in groepen aan het eten.

We kwamen uit bij een markt waar we turks fruit hebben geproefd (best lekker) en waar Matt een of andere siroop heeft gekocht, maar het smaakte naar een kruising van hoestsiroop en cola. Ik heb een hele chemische lolly gekocht die daar voor mn neus in elkaar werd gedraaid van een soort gesmolten slierten gekleurd spul. Het was pure suiker, maar best lekker. We hebben een poos geslenterd, winkeltjes ingelopen (die zijn allemaal tot zo laat open, toen we net terug liepen naar het hostel waren er nog steeds een paar open en het was toen al 23u geweest) en uiteindelijk ergens ijs gegeten. Vervolgens bij een ander cafeetje turkse thee gedronken (lekker!) en een poos gekletst met de ober. Die heeft ons tips gegeven over de dingen die we absoluut moesten zien en het valt me erg op dat de turkse locals ontzettend behulpzaam en aardig zijn.
In eerste instantie proberen ze je winkeltjes in te lokken, maar als je daar leuk op reageert en vervolgens gewoon een gesprekje met ze aangaat, zijn het mensen met veel humor. Ook het engelse spraakgehalte is hier hoog, zeer fijn!

Ik wist van tevoren niet heel goed wat ik me voor moest stellen bij Istanbul. Wel hoorde ik van iedereen dat het zo'n prachtige stad was, zeer de moeite waard enz., maar dat schept nog niet echt een beeld. Toch kan ik na een half dagje Istanbul zeggen dat ik nu al verliefd aan het worden ben op de stad. De sfeer is zo goed, de mensen zijn leuk, het weer is heerlijk, uitzicht over zee is prachtig, de restaurantjes zijn heel leuk ingericht met veel bloemen en tierelantijntjes, overal ruik je lekkere zoete waterpijpluchtjes en het is zo druk op straat! Als je mensenschuw bent raad ik het af om hier te komen, maar anders kan ik het ten zeerste aanbevelen!

Oh en pap: ik heb die keppeltjes gezien die we thuis ook hebben, haha! En het is super fijn om dat boekje te hebben, want er staan veel leuke dingen in. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat de blauwe moskee zo genoemd wordt omdat ie vanbinnen met blauwe tegeltjes is belegd. Ik dacht dat de moskee van de buitenkant blauw zou zijn ofzo... Achteraf niet heel realistisch bedenk ik me nu, haha.

Het voelt als een sauna hier in de computerruimte, ik zweet me rot! Benieuwd hoe ik morgen door ga komen, aangezien het 31 graden wordt en volop zon... Jolien ligt al op bed omdat die erg moe was, maar we zijn van plan om morgen rond 8.30u op te staan, te ontbijten (breakfast included, ole!) en cultuur te gaan snuiven door de blauwe moskee te bezoeken, een andere grote moskee te zien en we willen naar het paleis waar ik de naam even van kwijt ben, maar wat erg mooi schijnt te zijn.

Oh nog een gek ding hier: er zijn zo ontzettend veel katten op straat! Zo veel honden als er in Boekarest waren, zo veel katten zijn er hier. Toen we aan de aardige ober vroegen waarom dat is, zei hij dat ze gewoon op het eten bij restaurants af komen en dat ze hier van katten houden. Duidelijk. We hebben trouwens wel een gruwelijke moord gezien langs het water, een katje had een duif te pakken! Heel naar om dat gefladder zo te horen, en heel apart dat zo'n klein katje het voor elkaar kreeg om die duif te pakken. Maar ja, de natuur he.

Goed, ik ga nog even proberen wat foto's erop te krijgen, en dan nog even van ons mooie uitzicht boven genieten :)

Dikke zoen uit Istanbul!