Très warm in vive la France

Hoi lieve mensen,

Tijd voor een update uit Frankrijk! In de afgelopen dagen was mijn behoefte om te laptoppen niet erg groot, omdat ik in mijn pauzes vooral aan het genieten was van de zon: lekker lezen (de eReader is naar mijn mening de uitvinding van de eeuw), zonnen, een spelletje met de kids, wandelen en af en toe een duik in het zwembad om af te koelen. Klinkt niet zo zwaar he? Dan zal ik er maar bij vertellen dat ik ook nog wel hard werk buiten mn pauzes om en dat ik net zo hard toe ben aan mijn vrije dag morgen.

Afgelopen vrijdag (26 juli) was het bloedverziekend heet, 36 graden - als het niet meer was - en ontzettend benauwd omdat het windstil was. Met het schoonmaken van het sanitairgebouw was ik blij dat ik een dak boven mn hoofd had om de zon tegen te houden, maar mijn irritatiegrens was die dag snel bereikt. Ik had net álles schoon, komen er een stuk of vijf kindjes binnenstormen die zandtaartjes, zandkoekjes en allerlei ander zandspul aan het 'bakken' zijn, waardoor ze water nodig hebben (want dat bakt zo fijn?) en al hun zand'pannen' komen vullen in mijn schoongepoetste wasbakken. Ik heb ze dan ook vriendelijk verzocht om dat vooral niet nog een keer te doen en dat ze maar een leuk campingkraantje moesten zoeken om hun zandbakjes mee te vullen.
Voor vrijdagmiddag/avond was er flink noodweer opgegeven, onweersbuien en harde windstoten en regen. Net zoals in NL geloof ik, want daar hadden ze code geel (?) afgegeven voor de zuidelijke provincies las ik op internet.
Uiteindelijk heeft het alleen wat geregend, verder niks aan het handje. Ik dacht: nu ga ik een echte Zuid-Franse onweersbui meemaken, foto's maken, spannend! Maar nee, de volgende dag was het enkel wat afgekoeld (als in: 28 graden) en geen knal gehoord.

Zaterdag een drukke wisseldag in de cabanes en de gite. Ik moest eigenlijk om 14.45u beginnen maar ben na de lunch meteen bijgesprongen. Samen met Yoerike erdoorheen gegaan: ik de schoonmaak, zij de bedden. Prima combinatie en 't gaat een stuk sneller zo :) A.s. zaterdag hebben we inmiddels al omgedoopt tot 'zwarte zaterdag' in Les Escaliers aangezien allevier de kamers in huis wisselen én alledrie de cabanes. Dat betekent heel veel wassen, drogen, strijken, schoonmaken, nieuwe bedden opmaken etc. en 7 nieuwe aankomsten op één dag (en dus ook weer 7 families waar je namen van moet leren...).
Met het schoonmaken van de cabane zat er weer zo'n groot harig spinexemplaar op de muur. Ik stond met een bezem in mn hand en heb even overwogen om em gewoon plat te stampen met die bezem en op te vegen alsof ie nooit bestaan heeft, maar ik kon het niet over mn hart verkrijgen toen ik hem zo in een hoekje zag wegkruipen. Ik heb hem dan ook met veel gegruwel gevangen in een maatbeker en netjes buiten in de bosjes gebonjourd.

Zondag was wederom een mooie dag en in mn pauze ben ik dan ook even naar hét terras van St. Matré geweest, dit keer met Yoerike er bij om een poging te doen om Nadine te laten glimlachen. Ik stond dan ook perplex toen ze ons vriendelijk begroette en er een lach doorbrak op haar gezicht! Haar diagnose van chronisch-chagerijnig-zijn was dus niet gegrond, en bij deze zal ik hem bijstellen.

Het mobiele telefoonnetwerk in St. Matré is nog niet erg ontwikkeld trouwens, soms heb ik aan het weggetje tussen de vuilnisbakken wat bereik om te smsen, maar bellen lukt absoluut niet. Een paar verwoede pogingen gedaan om mama te bellen - en zij mij - maar dat resulteerde niet echt in een gesprek. Jammer wel, want hoewel ik geen heimwee heb, had ik het wel leuk gevonden om na een maand eens even met elkaar te kletsen. Daar komt bij dat gisteren de ouders en zusjes van Yoerike zijn gearriveerd om hier een paar dagen vakantie door te brengen en dat is natuurlijk hartstikke leuk voor ze, maar juist doordat je hier constant families en gezinnen om je heen ziet wordt je er ook wel mee geconfronteerd dat jij hier dus 'alleen' bent. Het gaat verder hartstikke goed met me hoor, maar dat zijn van die momentjes dat je even bewust wordt dat je toch wel erg ver van je familie vandaan bent en niet veel meekrijgt van hoe het er in NL aan toe gaat en dat de wereld wel gewoon doordraait ook al ben ik zes weken weg...

En de Olympische Spelen, nog zoiets, daar krijg ik helaas niet veel van mee. Van de grote opening heb ik 5min mee kunnen spieken, uitgerekend het stukje met Mr. Bean haha. Papa had me een OS-krantje toegestuurd wat erg leuk is omdat daar in staat wat de highlights van Nederlandse sporters per dag zijn, maar er wordt hier op de televisie (gek genoeg haha) vooral gefocust op Frankrijk. Dat Marianne Vos goud heeft gewonnen hoor je nergens... Ook is er met werken niet veel tijd om de Spelen te volgen, met avondeten wel maar tot nu toe is alleen schermen en boogschieten geweest, en laten dat nu net sporten zijn waar ik niet bijster in geinteresseerd ben. Epke Zonderland ga ik absoluut wel volgen als hij finale rekstok turnt, leuk!

Ik heb de afgelopen nachten erg slecht geslapen, dan ben ik hartstikke moe maar lig ik gewoon nog lang klaarwakker. Lezen en muziek luisteren helpt dan ook niet, ik kan ook geen specifieke oorzaak bedenken, maar het heeft me wel een beetje opgebroken met overdag hard werken in de warmte en lange avonden. Gisteren had ik de 'klusjesdienst' (dat is dienst 3 die van 14.45-23.30 loopt) en ik vond het heerlijk om mn klussenlijstje af te werken: het ontbijtbuffetkastje schoonmaken, de grote bruine kast schoonmaken, de spelletjeskast opruimen, de ezels voeren (geweldig), de ramen schoonmaken, de was doen, strijken. Très bien. Na het werk zonder het vertrouwde glaasje rode wijn meteen de douche in gedoken en daarna mn bed in. Ik ben als een blok in slaap gevallen en werd vanochtend pas na 8u wakker, wat een record is. Voel me meteen een stuk fitter!

De 'gekke' buren zijn trouwens nog steeds actief s nachts, hard bezig om 'het geluid' dat zij horen en wat volgens hen uit onze richting komt te verjagen. Afgelopen nacht was het volle maan en het schijnt dat ze dan vaak nog een stapje verder gaan en op trommels en pannen e.d. slaan, maar ik heb met mijn oordoppen in helemaal niks gehoord vannacht. De burgemeester is gisteren in vrijetijdskleding langsgekomen (hij is naast het zware beroep als burgemeester van dit gigantische dorp ook nog boer, dat is toch geweldig?) om te vragen of wij veel horen 's nachts. Hij heeft ons gevraagd om bij overlast meteen naar hem te bellen zodat hij onverwachts bij de buren langs kan gaan om ze 'te betrappen' op geluidsoverlast. De laatste tijd is er vaak pianomuziek te horen, iets dat ik wel mooi vind, en regelmatig staat ook de radio keihard aan, dat vind ik iets minder prettig. Het pannen-en-trommel-ritueel heb ik nog niet gehoord. Maar goed, ze zijn er in ieder geval serieus mee bezig om iets met die mensen te kunnen, want tot nu toe hebben ze nog geen bewijs. Coen heeft in het verleden al eens aangifte gedaan tegen hen en de burgemeester schijnt te worden gespamd met brieven van de buren over 'het geluid' en dat er nu toch echt wel eens iets aan gedaan moet worden etc. Heel bizar allemaal, en dat voor zo'n gehucht. Of misschien júist voor zo'n gehucht... Gebeurt er tenminste nog iets haha.

Goed, dat waren de nieuwtjes uit Saint Matré weer!

Liefs en tot later :)